De reis met de trein vanuit Zwolle naar Quidlinburg verliep voorspoedig. Doordat de trein naar Heino slechts 40 kilometer per uur reed miste ik wel de aansluiting in Almelo en heb daar ongeveer anderhalf uur gewacht op de IC richting Berlijn. Ondertussen had ik Edward en Ingrid geïnformeerd dat ik rond 18.20 uur in Quedlinburg zou arriveren. Onderweg kreeg ik één keer de opmerking dat ik mijn mondkapje wel goed moest dragen in de trein . Verder waren de mensen in de trein vooral behulpzaam.
Rond de klok van 18.20 uur arriveerde ik in Quedlinburg en niet veel later kwamen daar Edward en Ingrid aangereden in hun grijze bus. Na elkaar te hebben begroet werd ik voorgesteld aan Justin een vrijwilliger uit Australië die al een aantal weken bij Edward en Ingrid aan het werk is. Tijdens de rit naar Ballenstedt vertellen Edward en Ingrid dat ze op dit moment ook twee vrijwilligers uit Spanje hebben. De twee Spanjaarden zijn op dat moment in Leipzig daar een kamer te regelen vanwege een studie die ze daar willen gaan volgen.
Eenmaal in Ballendstedt aangekomen valt de duisternis al in. Onderweg wordt er gevraagd wat ik wel en wat ik niet eet. Het geluk is met mij, er wordt die avond pasta gegeten. Iets wat ik altijd lekker vindt. Terwijl Ingrid het avond eten bereid verteld ze hoe ze hier zo in Ballenstedt terecht zijn gekomen. Later op de avond lees ik in de Stentor van de dag ervoor het verhaal wat Ingrid mij vertelde tijdens het eten koken. Na het eten praten we onder het genot van een kop koffie nog wat door over de droom die Edward en Ingrid volgen.
Dreamin Man 