In de foto serie van de scholen in mijn vorige blog ontbreken de foto’s uit de periode Prins Johan Friso school (LEAO) te Zwolle. Destijds ging de examenklas van die school een aantal dagen met elkaar op reis. Je mocht dan kiezen: of samen een aantal dagen fietsen door België of een aantal dagen in België in een Hotel verblijven.
Omdat het mooiste meisje van de klas – misschien ook wel van de hele school – een aantal dagen ging fietsen, koos ik ook voor fietsen. Op mijn eerste wielrenfiets, die ik ooit kocht van het geld wat ik had verdiend met mijn krantenwijk, deed ik mijn eerste indrukken op met de Belgische Ardennen.
Net als Johan Derksen had ik ook wel profwielrenner willen worden.
Een diepgevoelde dankbaarheid is in mijn herinnering blijven hangen dat het mooiste meisje van de klas voor fietsen koos. Anders was het met mijn sportleven wellicht heel anders gegaan. Wielrennen vind ik naast judo, volleybal en hardlopen de mooiste sport die ik beoefend heb en die ik soms nog steeds beoefen.
Tijdens mijn rondje Brasserie Dunnik – Het Vergulde Ros – Brasserie Dunnik, stop ik graag even bij de Zwarte Dennen in Staphorst voor een frisse duik.
De mooiste herinneringen aan fietstochten heb ik aan die fietstocht door de Belgische Ardennen, Tour de IJsselmeer (275 km) en Luik – Basten Aken – Luik (245 km.) Daarnaast de vijf fietstochten door Nederland die ik in mijn eentje heb gedaan. Hoe meer ik er over nadenk hoe meer mooie fietsherinneringen naar boven komen drijven.
Mijn ex zei wel eens: ” van fietsen kom je veel relaxter thuis dan van hardlopen. ” Daar had ze wel gelijk in.
Eén van mijn dromen is ooit nog een keer op de fiets naar Rome te fietsen een keer naar Barcelona en een keer met een groepsfietsvakantie die de Zwolse fiets burgemeester Marijn de Vries samen met haar partner organiseert.
Voorlopig blijft het fietsen in Nederland. En dan vooral provincie Overijssel.
Dreamin Man 