Categorie: Uncategorized

In Holtenbroek staat woonzorgcentrum Fermate. Een prachtig mooi gebouw met allerlei voorzieningen. Bewoners uit de wijk Holtenbroek worden van harte uitgenodigd eens mee te komen eten in het eetcafé de Balie.

Inmiddels kan ik uit eigen ervaring zeggen dat de ouderen het waarderen als je zo af en toe eens mee komt eten. Het is erg gezellig en het werkt twee kanten op. De ouderen spreken op die manier eens iemand anders en als mee eter kan je op die manier van betekenis zijn voor een ouder.

N.B. door prijsstijgingen wijken de prijzen wijken iets af.

In de foto serie van de scholen in mijn vorige blog ontbreken de foto’s uit de periode Prins Johan Friso school (LEAO) te Zwolle. Destijds ging de examenklas van die school een aantal dagen met elkaar op reis. Je mocht dan kiezen: of samen een aantal dagen fietsen door België of een aantal dagen in België in een Hotel verblijven.

Omdat het mooiste meisje van de klas – misschien ook wel van de hele school – een aantal dagen ging fietsen, koos ik ook voor fietsen. Op mijn eerste wielrenfiets, die ik ooit kocht van het geld wat ik had verdiend met mijn krantenwijk, deed ik mijn eerste indrukken op met de Belgische Ardennen.

Net als Johan Derksen had ik ook wel profwielrenner willen worden.

Een diepgevoelde dankbaarheid is in mijn herinnering blijven hangen dat het mooiste meisje van de klas voor fietsen koos. Anders was het met mijn sportleven wellicht heel anders gegaan. Wielrennen vind ik naast judo, volleybal en hardlopen de mooiste sport die ik beoefend heb en die ik soms nog steeds beoefen.

Tijdens mijn rondje Brasserie Dunnik – Het Vergulde Ros – Brasserie Dunnik, stop ik graag even bij de Zwarte Dennen in Staphorst voor een frisse duik.

De mooiste herinneringen aan fietstochten heb ik aan die fietstocht door de Belgische Ardennen, Tour de IJsselmeer (275 km) en Luik – Basten Aken – Luik (245 km.) Daarnaast de vijf fietstochten door Nederland die ik in mijn eentje heb gedaan. Hoe meer ik er over nadenk hoe meer mooie fietsherinneringen naar boven komen drijven.

Mijn ex zei wel eens: ” van fietsen kom je veel relaxter thuis dan van hardlopen. ” Daar had ze wel gelijk in.

Eén van mijn dromen is ooit nog een keer op de fiets naar Rome te fietsen een keer naar Barcelona en een keer met een groepsfietsvakantie die de Zwolse fiets burgemeester Marijn de Vries samen met haar partner organiseert.

Voorlopig blijft het fietsen in Nederland. En dan vooral provincie Overijssel.

Mijn schoolloopbaan begon in Rouveen. Eerst een kleuterschool (Hervormd) en daarna de lagere school die was van vrijgemaakte snit. Mijn broers – twee – en de zussen – vier – hebben volgens mij allemaal (gedeeltelijk) vrijgemaakt vervolgonderwijs gehad.

Na de lagere school ging ik naar de LTS (algemeen christelijk) Leuk weetje mijn vader werkte op de administratie van die school en gaf soms ook les. Ik heb nog les van mijn vader gehad. Mijn eerste Godsdienst leraar na de lagere school was een gevangenispredikant. Hij stelde ons tijdens een les onder meer de vraag: ” wat kan je het beste tegen een kater doen?” Bleu als we waren wisten wij dat natuurlijk niet. U als lezer toch wel? Het is mijn vermoeden dat mijn broers en zussen in het vervolgonderwijs geheel andere vragen kregen voorgeschoteld tijdens de Godsdienstlessen.

Alleen maar jongens.

Was ik dan zo’n techneut? Nee, dat nou ook weer niet. Er is door mijn ouders en het hoofd van de lagere school op mij ingepraat dat het misschien beter was dat ik naar de mavo in Meppel ging. Waarom ik mij toen niet heb laten overtuigen? Als ik daar nu aan terug denk dan denk ik dat dit onder meer te maken had met het feit dat één van de beste techneuten van de lagere school, naar de LTS ging.

Na de LTS ben ik gaan werken als leerling monteur bij een motoren revisiebedrijf te Meppel. Eén dag in de week ging ik toen naar de streekschool in Zwolle. Daar werd ik bijgespijkerd in de motoren leer. Razend interessant de techniek van automotoren. Die school heb ik niet afgemaakt.

Medische redenen gaven de doorslag te stoppen als leerling monteur. Zo kwam ik op de LEAO – Prins Johan Friso school – in Zwolle terecht. (Helaas heb ik op dit moment van die periode geen foto’s). Die heb ik in twee jaar met succes afgerond. Toen ik aan de MEAO (De Factoor) begon had ik al drie studie jaren “verloren”. In het eerste jaar ging het vak recht mij bijzonder goed af. Het leek logisch in het tweede jaar daarom de bestuurlijke kant te kiezen.

Wat volgde was een dramatisch slecht vervolg. Als ik daar nu aan terug denk had dit vooral te maken met het feit dat ik onbewust op een verkeerde plek ging zitten in de klas waardoor ik de docent niet goed kon verstaan en ik veel aan informatie miste. Ik had niet geleerd op een gezonde assertieve manier op te komen voor mijn beperking.

Uiteindelijk heb ik de MEAO na vier jaar afgerond. Met diploma en één van het zwaarste vakkenpakket met zevende vak.

Na de MEAO twijfelde ik over een vervolgopleiding. Wel of niet starten met een Hbo-opleiding. Inmiddels had ik vier studie jaren verloren. In de periode dat ik op de MEAO zat werd ik door een zwager gestimuleerd literatuur te gaan lezen. Redelijk veel gelezen in die periode. Toen merkte ik ook dat ik veel nog niet had gelezen.

Uiteindelijk ben ik mijn hart gaan volgen en heb ik mij ingeschreven voor de deeltijdstudie HBO – Journalistiek. Bij de groepsopdrachten in het café bakte ik er echter niks van. Toen dacht ik als dit de Journalistiek is dan is dat niets voor mij. In mijn vrije tijd ben ik toen op vrijwillige basis later gestart als schrijvende redacteur van de Vinexpress. Uiteindelijke resulteerde dit in een freelance contract voor de Peperbus. Zie ook mijn portfolio elders op deze site.

In november 2018 heb ik een klein ongelukje gehad op mijn werk. Tijdens het werk kreeg ik een balk op mijn hoofd, deze balk raakte precies mijn bot verankerd hoor toestel ( Baha) Deze brak op de schroef af. Vanaf dat moment raakte ik in de ziekte wet.

Uiteindelijk belande ik in de WIA. Inmiddels werk ik goed samen met mijn huisarts , een team hulpverleners van Dimence en het sociaalwijkteam Holtenbroek .

Daar ik in de toekomst graag in balans wil blijven heb ik de ambitie uitgesproken per 1 september 2023 weer in een betaalde baan te werken wat mij een leefbaar inkomen oplevert.

Ben jij een werkgever – of ken jij een werkgever – die mij een kans wil geven, dan kom ik graag met u of jou in contact.

C.V. is op aanvraag beschikbaar.

Degene die mij in contact brengt met de juiste werkgever wat leidt naar betaald werk krijgt van mij een diner bon ter waarde van € 100,00 te besteden bij Brasserie Dunnik te Zwolle.

Delen van dit bericht wordt op prijs gesteld.

In de Swollenaer stond deze week op de voorpagina de aankondiging van het wijkfestival. Toen ik drie jaar terug in Holtenbroek kwam te wonen was ik ook op het festival. Daar maakte ik toen kennis met één van de wijkagenten die net in deze wijk was begonnen als agent. Het was vooral een gezellig festival. Blij ben ik dan ook dat het festival weet terug is.

Destijds was ik net begonnen als schrijvend redacteur van de wijkkrant Holtenbroek. Een greep uit de artikelen die ik geschreven heb voor de wijkkrant.

Mijn portfolio als schrijvende redacteur is op aanvraag beschikbaar.

Toen corona om ons heen sloeg raakten we adverteerders kwijt en werd de wijkkrant – ondanks een noodoproep – opgeheven. Onvoldoende vrijwilligers was de belangrijkste oorzaak. Nu willen we toch een poging doen een doorstart te creëren. Op vrijdag 30 september 2022 is er een bijeenkomst gepland in de Gift City. In ieder geval schuift Travers Welzijn aan als gesprekspartner.

Ben jij – of ken jij – iemand die het leuk lijkt mee te helpen de wijkkrant Holtenbroek nieuw leven in te blazen dan komen we graag met jou in contact. Je bent welkom bij dit overleg. Mocht je besluiten aanwezig te willen zijn bij dit overleg stuur dan een app bericht naar 06-24779207.

Fietsen is gezond.

Omdat fietsen voor mij goed is ga ik elke zaterdag een rondje fietsen. Om dit vol te houden zoek ik mensen die het leuk vinden zo af en toe met mij mee te fietsen. Lijkt jou dit leuk stuur dan mij een app berichtje op het bovengenoemde nummer.

Vanmorgen een mooi voetbal bericht in de Stentor. Het gaat over een rode kaart die 35 jaar geleden was uitgedeeld. Omdat het over een inwoner gaat uit Luttenberg trok het artikel mijn aandacht. Met dankbaarheid denk ik terug aan de vijf jaar dat ik in de Parel van Salland heb gewoond.

Dankbaar ben ik ook voor de vriendschappen die ik daar heb opgedaan. Komende zaterdag ben ik voor even weer in de Parel van Salland. Daar heb ik echt zin aan. Het plan is een hapje te gaan eten in Café ” de SCHOENMAKER.” In dit café heb ik het gedichtenbundel van Joost Zwagerman achtergelaten. Ik ben benieuwd of het er nog ligt. Toen ik in Luttenberg woonde was Café ” de SCHOENMAKER ” mijn stamkroeg “

Daarnaast wil ik een foto maken van een bijzondere eikenboom op de Luttenberg en in de avonduren wil ik een concert meebeleven van mijn muzikale held Erwin Nyhoff in het openluchttheater het Lommerrijk.

In dit openluchttheater heb ik ooit solo met ondersteuning van het plaatselijke kerkkoor het lied When God Made Me gezongen van een andere muzikale held van mij: Neil Young.

Momenteel studeer ik onder meer op het lied Jenny’s new morning. Een lied waarvan Johan Derksen ooit zei: ” dit is het mooiste en de beste song ooit geschreven door een Nederlandse artiest. ” Met toestemming van Erwin zelf mag ik in mijn vertolking de tekst van dit lied aanpassen in: ” Wilma’s new morning “

Trauma’s, je leest en hoort er veel over de laatste tijd. Zelf heb ik de keuze gemaakt mijn trauma’s (trauma met de kleine letter t) achter mij te laten en mijn leven verder vorm te geven vanuit dankbaarheid voor het leven. Het leven is een geschenk. Elke dag schrijf ik op waar ik dankbaar voor ben. Hiertoe ben ik aangemoedigd door mijn oudste digitale vriend wijlen Paul de Blot.

Als hij het kan dan ik het ook.

RIBW Zwolle

Vanmiddag had ik na mijn werk bij mij thuis een afspraak met een medewerker van het RIBW. Op 22 Augustus had ik een aantekening gemaakt dat ik dankbaar ben voor de hulp vanuit het RIBW. Omdat ik dacht dat de bewuste medewerker vandaag komen voor de laatste keer zou komen had ik een bloemetje voor haar gekocht. Als blijk van waardering voor het goede werk wat zij van uit het RIBW voor mij heeft gedaan.

Het was ietwat voorbarig van mij. Ze gaat wel afscheid nemen omdat ze een andere baan heeft geaccepteerd echter dit is pas per 1 oktober 2022. Volgende week komt haar vervangster kennis maken en gaat zij het contact met mij verder afbouwen. De bloemen hebben in ieder geval een mooie plek gekregen.

Via WhatsApp stuurde ze deze foto.

Iemand vroeg mij recentelijk via twitter: ” waarom twitter je? “. Een goeie vraag. Een vraag waar ik niet elke dag zo bewust bij stil sta. Daarom ging ik bij mijzelf te rade waarom ik ooit begonnen ben met twitter.

Dat was omdat ik als initiatiefnemer van de Stadshagen Run deze hardloopwedstrijd onder de aandacht wilde brengen. Geluk was toen nog heel gewoon op twitter. Het stond allemaal nog in de kinderschoenen. Er is in die tijd veel veranderd. Ook de Stadshagen Run is veranderd.

Helaas is het ophouden te bestaan.

We hebben nog een poging gedaan een herstart te creëren. Dat is niet gelukt. Misschien dat als mensen aanstaande dinsdag in Berkum gaan zien hoeveel lol energie en plezier dat geeft in een wijk, dat er dan toch nog niet aangeboorde krachten en energie vrijkomt en er alsnog weer beweging komt in de organisatie van de Stadshagen Run.

Dat was toen.

Nu twitter ik omdat ik zelf schrijver wil worden. Lang heb ik dat stil voor mij gehouden, nu durf ik dat wel hardop uit te spreken. Vooralsnog concentreer ik mij op het schrijven van een proefartikel voor de Herbergkrant. De verkoopster van de krant in Holtenbroek willen we een podium geven.

Daarnaast twitter ik nu omdat ik twee films wil gaan maken voor Toegankelijk038. In deze films willen we laten zien hoe de moderne techniek mensen helpt in het dagelijks leven. De eerste film gaat over mijzelf. Niet omdat ik nu zo graag in een film wil hoor dat niet. In deze film ga ik vertellen hoe de Baha en de resound multimicrophone mij een stuk kwaliteit in het leven heeft teruggegeven.

Voor het maken van deze film zijn we nog op zoek naar sponsors. Dit kan zijn sponsering in financiële zin maar ook praktische zin. Denk bijvoorbeeld aan het bedienen van camera, het monteren van de film, het ondertitelen van een film, tolken van de film etc etc.

Ben jij of ken jij iemand die hier iets in kan betekenen? Dan komen wij graag met u contact? Stuur een appbericht naar 06-24779207.

De komende tijd zal ik regelmatig een café-restaurant bezoeken in Zwolle. Daar ga ik over schrijven. De rubriek: ” Harry was happy here! ” is geboren. Aankondigen doe ik mijn bezoek niet.

Wel ben ik te herkennen aan mijn petje.