Met deze blog wil ik u onder meer meenemen in mijn fiets avonturen en mijn groei in het leveren van mijn bijdrage aan een leefbaar inkomen en vakantie reizen voor iedereen.
Vanmiddag was het dan zover. Samen met mijn running therapeute van Buuurtzorg-t heb ik de Peperbus beklommen. Dat was nog een hele klim kan ik je vertellen. Tijdens het beklimmen hadden we mooie gesprekken. Onder andere over mijn toekomstplannen. Wel of niet gaan verhuizen. Mijn werk bij Vakmensen. Uiteraard ook over hardlopen en vooral dan ook hoe weer te beginnen met hardlopen.
Moest daarbij denken aan wijlen Wijnand Richter die op zijn 65e begon met hardlopen.
Graag wil ik dit jaar een aantal vijf km loopjes doen. Het moet mogelijk zijn. Is het wel haalbaar de Munnikenslagloop in Rouveen? De Salverdaloop in Berkum dat zal geen probleem worden. Denk ik. De vijf km van de Stadshagen Run zal ook geen probleem worden. De vijf km crossloop in Luttenberg lijkt mij ook erg leuk te doen.
Terwijl we op de Peperbus wandelden hadden we een mooi gesprek met een prachtig uitzicht.
Mijn running therapeute gaat nu eerst op vakantie en daarna heeft ze een interne training. Misschien wel de nieuwe running therapie training hahahaha.
Ook hebben we teruggekeken op dat wat gepasseerd is. Boven op de Peperbus zei ik dat ik geleerd heb dat dankbaarheid de kernwaarde van het leven is. Het is niet altijd makkelijk in rot situaties toch dankbaar te blijven. Toch blijf ik het proberen.
Een beter KEUZE zie ik niet.
Zonder DANKBAARHEID geen GELUK.
Natuurlijk zullen er ook situaties komen waarin ik het moeilijk vind iets te benoemen waar ik dankbaar voor ben. Gelukkig heb ik inmiddels een dankboek met ruim 65 pagina’s met aantekeningen waar ik dankbaar voor ben geweest.
Terwijl ik vanavand aanwezig was bij de besluitvormings ronde van de Gemeente Zwolle had ik nog wat te lezen. De Vinexpress en de Assendorper. Naast mij zat een dame die keurig verslag uitbrengt. Dat lees ik morgen wel even terug. Er is heel wat besloten vanavond.
In de Vinexpress viel mijn oog op het artikel van één van mijn beste vrienden en collega schrijver Geert Jan den Hengst. Heb diepe bewondering voor hem hoe hij invulling geeft aan zijn schrijversbestaan. Daar kan ik nog veel van leren.
Terwijl ik luisterde naar het geen er allemaal besproken werd raakte mij het bericht in de Assendorper. De Singel Reunion Party. Kan mij nog goed herinneren wanneer ik voor het laatst in de Singel ben geweest.
Op die avond stond ik bij de ingang van de gemeenteraad de wijkkrant Holtenbroek uit te delen. Dit naar aanleiding van een artikel wat ik had geschreven voor deze krant. Na afloop heb ik toen nog wat gedronken in De Singel.
De wijkkrant Holtenbroek is net als de Singel op houden te bestaan.
Nu heeft een lieverd – die luistert naar de naam Anne – Els – het intiatief genomen tot De Singel Reunion Party. U begrijpt natuurlijk wel dat ik onmiddelijk een kaartje heb gereserveerd.
Vanmorgen zat ik in de Verrijzeniskerk in de muziekwijk Holtenbroek, en iets wat ik eigenlijk nooit doe, ik had mijn mobiele telefoon meegenomen de kerk in. En heel even keek ik op Facebook. Daar zag ik het volgende bericht voorbijkomen:
Elke tweede zondag van de maand zijn deze muzikanten te bewonderen bij het Wijnhuis. Zeer zeker de moeite waard. Annemiek zong ook een lied van Ramses Shaffey. Heb mij altijd afgevraagd waarom Ramses over Sammy zong.
Waarom niet over Henk, Wytze, Wouter, Lieuwejan of Arie?
Volgende week zaterdag is er weer het Neil Young festival in Zuidhorn. De drijvende kracht achter dit kleinschalig en intiem festival is Arnold Wegman. Complimenten voor Arnold Wegman hoe hij ieder jaar weer een mooi lijst met bands weet te presenteren, Ook de innerlijk mens wordt niet vergeten. Op dit moment zijn er nog tickets te bestellen.
Het is nu ongeveer drie jaar geleden dat ik afstand heb gedaan van mijn auto. Had ik op dit moment nog wel een auto dan toog ik zaterdag 20 April 2024 ook af naar Zuidhorn. Met de trein of de fiets, het kan allemaal wel, echter ik merk dat dit net even te veel energie van mij vraagt. Met mijn energie ga ik zuinig om. Gelukkig zijn er dit jaar ook uitzendingen op TVNoord, krijg ik er op afstand toch nog wat van mee, eigen bbq aan zetten en het feest is compleet hahahaha.
In de loop de jaren heb ik redelijk wat cd-s gekocht van Neil Young. Een drietal collectie items licht ik er even uit.
Op de cd This Note’s Fo You Too! staan allemaal coverbandjes van over de hele wereld. De opbrengst van de verkoop van die cd ging destijds naar de stichting die Neil Young in het leven heeft geroepen voor de zorg van zijn twee kinderen die alle twee dezelfde bijzondere spierziekte hebben.
De Zwolse band Harvest leverde het lied : ” The Old Country Waltz” aan. In deze band speelt een familielid van mij. Van hem heb ik ooit de eerste akkoorden op gitaar geleerd bij het lied ” Comes a time” van Neil Young , op een zolderkamer in Rouveen in de zomer van 1978.
Deze cd’s doe ik in de verkoop. Van de opbrengst gaat 10 % naar de stichting weekje weg. Vakantie is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Binnenkort hoop ik zelf ook weer eens de stoute schoenen aan te trekken en op straat te gaan zingen en spelen voor deze stichting.
Mijn lijf lied is Dreamin Man.
Mijn vertolking kunt van dit lied met interview kunt u – als u dat zou willen – beluisteren via de volgende link. Dit interview is uitgezonden op een kleinschalig internet radio zender in New York en New Jersey. Dien er wel bij te zeggen dat ik destijds tijden niet gezongen en gespeeld had.
Daarna heb ik opnieuw zangles en gitaar les genomen.
Dit is een letterlijke weergave van een presentatie die ik namens Toegankelijk Zwolle heb gegeven aan studenten zorg van Deltion College Zwolle.
Vraag 1: Zijn er mensen die nu meekijken en mee luisteren die zelf enkelzijdig horend zijn of iemand in zijn of haar direct omgeving kennen die zelf enkelzijdig horend is?
Indien ja: wat ik nu ga vertellen over de techniek waar ik gebruik van maak wil niet zeggen dat dit ook voor jou of de persoon die jij kent kan werken. Ieder gehoorverlies is weer anders. Mocht je na het aanhoren van mijn verhaal denken: “Ik wil hier meer over weten maak dan een afspraak met je huisarts en vraag om een verwijzing naar een KNO-arts. Mocht je op de Isala Zwolle aangewezen zijn maak dan een afspraak met de KNO-arts dr. Det-Bartels. Uiteraard ben ik na deze meting ook beschikbaar voor vragen van mensen die of zelf enkelzijdig horend zijn of iemand kennen die enkelzijdig horend is.”
Indien nee: gelukkig maar.
Wil iedereen die wel eens gehoord heeft van een bot verankerd hoortoestel (Baha) zijn of haar hand opsteken?
Als er mensen zijn die er wel van gehoord hebben vul mij gerust aan indien ik iets niet vertel wat eigenlijk wel verteld zou moeten worden.
Als er geen mensen zijn die ervan gehoord hebben:
Dan gaat er nu heel veel informatie op jullie af komen. In ongeveer 10 minuten tijd vertel ik mijn verhaal van gehoorverlies en de ontdekking van de mogelijkheden van de Baha. Dit bestrijkt een tijd van ruim 40 jaar. Veel vertel ik dus niet hahaha.
Misschien hebben jullie wel gehoord dat prinses Beatrix recentelijk aan haar gehoor is geopereerd. De moeder van Koning Willem – Alexander had een cholestatoom. Dat is een hardnekkige vorm van middenoorontsteking, waarbij ontstekingscellen de botjes in het middenoor aantasten. Dat kan leiden tot gehoorverlies.
Als kind heb ik hier ook mee te maken gehad. De ontsteking heeft destijds mijn gehoor dusdanig aangetast dat ze alles opnieuw hebben proberen op te bouwen. Dit hebben ze twee of drie keer geprobeerd. Alle keren is dit uiteindelijk mislukt. De ontsteking was zo heftig dat alles wat er nieuw ingezet was er gewoon weer uitgedrukt werd.
Toen ik zestien jaar was hebben ze bij mij, omdat ze de ontsteking niet onder controle konden krijgen, alles uit mijn rechteroor weggehaald inclusief de ontsteking. Men was bang dat de ontsteking verder het hoofd in zou groeien. Ze noemen dit een radicale holte. Heden ten dage zou men dit niet meer zo oplossen zo vertrouwde mijn huidige KNO-arts mij toe.
Vanaf dat moment was ik gehandicapt. Met vallen opstaan heb ik daar mee leren dealen en door schade en schande ben ik wijzer geworden. Als je met één oor hoort dan verandert je gedrag, je gaat altijd een positie kiezen waardoor je de ander zo goed mogelijk kan horen. Dat levert soms gênante situaties op. Enkelzijdig horend wordt ook wel eens een onzichtbare handicap genoemd. Immers je ziet niets aan mij? Waar je het wel aan kan herkennen dat iemand enkelzijdig horend is aan het feit dat iemand steeds met zijn hoofd naar een bepaalde kant draait.
Zoals ik al zei door schade en schande ben ik wijzer geworden. In het jaar 2009 ben ik in een werksituatie hard geconfronteerd met mijn handicap. Dit heb ik als uitsluiting ervaren vanwege mijn handicap. Zonder daar verder dramatisch over te willen doen, dit was voor mij persoonlijk een pijnlijke ervaring. Nu kijk ik er op terug als één van de beste dingen die mij is overkomen.
Het was aanleiding voor mij opnieuw contact te zoeken met mijn toenmalige KNO-arts met de vraag of een hersteloperatie mogelijk was. Omdat ze bij mij de buis van Eustachius dicht hebben gemetseld hadden was een hersteloperatie bij mij te riskant.
De KNO-arts vroeg toen aan mij: “Harry heb jij wel eens gehoord van een BAHA? ” Waarop ik zei: “Een BAHA? Nee, daar heb ik nog nooit van gehoord.” Waarop de KNO-arts zijn stoel omdraaide en hij iets van een tafel pakte op een stalen pen en tegen mij zei: “Kijk dit is een Baha, ik denk dat dit ook voor jou kan werken.”
Laat de Baha zien aan de deelnemers.
Hij keek mij aan en zei: “Ik zie je glimlachen.” Waarop ik zei: “ja als er een oplossing is dan heel graag.” Vanaf dat moment ben ik een traject ingegaan verder te onderzoeken of deze techniek ook echt bij mij werkte en of ik het ook echt zou willen. Het heeft namelijk wel wat gevolgen.
In mijn schedel hebben ze een schroef vastgezet van het metaal soort titanium. Titanium heeft de eigenschap te vergroeien met beenmerg. Dit is een kleine ingreep die zowel onder plaatselijke verdoving kan als algehele verdoving.
Vraag: enig idee waar deze techniek vandaan komt? Antwoord kaakchirurgie.
Laat de schroef zien.
Op deze schroef kan ik de Baha vastklikken.
Laat de drukknop zien en klik de Baha vast op de schroef.
De techniek is als volgt: geluid is trilling. De processor geeft de trilling door aan de schroef. De schroef geeft het weer door aan de schedel, de schedel aan het slakkenhuis en het slakkenhuis geeft dit weer door aan de gehoorzenuw en zo hoor ik weer.
De Baha heeft drie standen. Stand één is voor een één op één gesprek, stand twee voor een wat rumoerige omgeving en stand drie voor muziek.
Laat het zien hoe je de Baha op verschillende standen kan zetten.
Naast de Baha maak ik ook gebruik van de resound multi microfoon. Dit is een microfoon die ik bijvoorbeeld in een restaurant kan gebruiken. Een voorbeeld: als vader van drie kinderen vind ik het gezellig samen met mijn kinderen uit eten te gaan. Echter zo met z’n vieren aan een tafel blijft het voor mij lastig het gesprek goed te kunnen volgen. Iemand die met twee oren kan horen kan achtergrondgeluid weg drukken en inzomen op een gesprek. Dat lukt mij niet.
De resound multimicrophone doet dat voor mij.
Laat de microfoon zien.
De microfoon leg ik op tafel en deze microfoon pakt het gesprek op wat aan tafel plaats vindt en via blue tooth brengt dit apparaat het gesprek naar de Baha. Het apparaat heeft een bereik van ongeveer 30 meter. Je kan het dus ook heel goed gebruiken tijdens een les of college.
Het brengt soms ook grappige situaties met zich mee. Samen met mijn kinderen was ik een keer uit eten op een gegeven moment zei ik: “eeeuuuhmmm ik moet even naar het toilet.” Terwijl ik weg liep en op ongeveer twintig meter afstand was, hoorde ik mijn dochter zeggen: “papa ik zet de microfoon even uit we willen het even over jou hebben” (gelach hahaha.)
De Baha heeft er ook voor gezorgd dat ik te maken kreeg met een gedrag verandering. Immers ik hoef minder mijn best te doen de ander goed te kunnen verstaan. Daar moet ik nog steeds wel aan wennen. Nog steeds ben ik geneigd dat mensen altijd links van mij staan en of zitten. Dit is dus eigenlijk niet meer nodig. Ook heb ik gemerkt dat muziek maken en luisteren voor mij een andere betekenis heeft gekregen. Muziek raakt ontroerd mij meer dan voorheen. Kortom de Baha heeft de kwaliteit van mijn leven vergroot, het blijft echter een hulpmiddel.
Vanavond heb ik weer een tafeltje gereserveerd in Fermate. Was benieuwd hoe het met Egbert zou zijn. Bij binnenkomst vertelden de bewoners dat hij op eerste paasdag was overleden. Wat een verdrietig bericht. Ter nagedachtenis aan Egbert een her publicatie van een blog die ik destijds heb geschreven.
In Fermate heb ik gegeten met Egbert (90), muziek houdt hem op de been.
Afgelopen vrijdag heb ik in Fermate weer gegeten met Egbert. (Niet zijn echte naam.) We hebben altijd leuke gesprekken. Egbert heeft altijd mooie verhalen te vertellen. Zo kwamen wij in gesprek over muziek. Egbert vertelde dat zonder muziek hij al lang dood zou zijn geweest. Dat maakte mij nieuwsgierig wat muziek dan voor hem betekend en dat vroeg ik hem dan ook.
Waarop Egbert van wal stak: “Toen ik nog, ik denk 7 of 8 jaar was luisterde ik wel eens naar de radio en hoorde ik op dinsdagavond een pianist op de piano spelen. Dat vond ik zo’n mooi instrument. Toen wist ik nog niet dat het een piano heette. Op een gegeven moment zei ik tegen mijn ouders dat ik naar de muziekschool wilde, ik was acht jaar. Nou mijn ouders vonden dat goed. De muziekdocent gaf mij eerst een trekharmonica in handen op te spelen. Toen ik het geluid hoorde wist ik dit is niet het instrument wat ik had gehoord.”
Terwijl Egbert tussendoor een hap eten neemt zie je aan hem dat hij ervan geniet te vertellen over deze herinneringen. Af en toe vraag ik hem wat en kijkt Egbert mij met een glinstering in zijn ogen aan en vertelt verder: “De muziekdocent liet mij op een gegeven moment een piano horen, waarop ik zei, ja dat instrument, dat is het instrument waar ik op wil spelen. Toen hoorde ik dat dit instrument een piano genoemd wordt. Wist ik veel? Dat was wel het geluid wat ik op de radio had gehoord en dat vond ik machtig mooi.”
Terwijl we door eten komen we aan de praat over welke muziek Egbert aanspreekt. Hij vertelt dat hij vooral ook liefhebber is van Chopin. “Bach vind ik wat zwaar op de hand, echter de muziek van Chopin die begrijp ik echt goed. Daar luister ik graag naar. Ook wel popmuziek hoor. The Beatles maakten toch ook echt goede muziek?” zegt hij met een vragende blik in zijn ogen.
Egbert vertelt dan over de concerten die hij samen met zijn vrouw heeft bezocht. Hij mist haar enorm en vertelt daar ook over. Wat hij mij ook verteld is dat hij graag weer bij haar zou willen zijn. Hardop vraagt hij zich af waarom hij hier nog op aarde is.
Vervolgens vertelt hij verder over zijn voorliefde voor de klassieke muziek. “Momenteel speel ik dagelijks nog op de piano. Het gaat allemaal niet zo makkelijk meer. Ja ik heb een piano, dat is mijn eerste piano. Toen ik acht jaar was kochten mijn ouders die voor mij. Elke cent die ze hadden legden ze opzij om de piano af te betalen. Die piano doe ik nooit meer weg. Een kleinzoon van mij krijgt de piano. Echter niet eerder dan dat ik er niet meer ben.” Terwijl Egbert dit vertelt kijkt hij met een glimlach aan zegt: “Ja, hij moet gewoon nog even wachten”
We zitten samen ongeveer anderhalf uur aan tafel. Egbert vertelt veel over de avonturen die hij samen met zijn vrouw heeft beleefd. Over zijn kinderen en kleinkinderen. Op een gegeven moment kijkt hij mij aan en zegt: “Harry, ik heb een bruisend leven gehad.”
Toen we afscheid van elkaar namen vroeg ik aan Egbert: “Vindt u het goed dat ik nog eens een keer bij u aan schuif?” Waarop Egbert zei: “Wat denk je zelf Harry? Natuurlijk.”
Gisteren tweede paasdag ben ik gestart met mijn training op mijn zesdaagse fietsvakantie later deze maand. Mijn eigen bedachte rondje Luik – Basten Aken – Luik, maar dan anders. Onderweg heb ik een jeugdvriend bezocht in Rouveen. We hebben veel bijgepraat en veel met elkaar gedeeld.
Herinneringen opgehaald aan gezamenlijke vakanties, over onze kinderen, over zijn pasgeboren kleinkind. Vol trotst vertelde hij dat hij vernoemd was. Zijn poging afgelopen jaar een kerstpakket te bezorgen bij mij. Zeer waarschijnlijk lag ik toen op dat moment te slapen en lag ik op mijn linker oor. Ik hoor met één oor, als ik dan op mijn linker oor lig en ik slaap dan hoor ik de bel niet. Er wordt aan gewerkt dit in de toekomst te voorkomen.
Er komt een sleutel locker zodat een aantal mensen altijd binnen kunnen komen bij mij. Zo ook hij want zo’n kerspakket wil ik niet nog een keer mislopen hahahaha. Binnenkort gaan we naar concert. Het Pink Floyd project waar ex gitarist van de Prodigal Sons – Henk Bennen – zijn naam aan heeft verbonden. In de jaren 90 was ik er bij in Berlijn. Eén van de mooiste concert ervaringen die ik heb meegemaakt tot nu toe. Staat in mijn top 10.
Mijn eigen rondje Luik – Basten Aken – Luik ging via Brasserie Dunnik – Het Vergulde Ros – Brasserie Dunnik. Daar ik dit vol wil houden heb ik een stempelkaart in het leven geroepen. Iedere keer dat ik het rondje fiets vraag ik bij Brasserie Dunnik en het Vergulde Ros of ze mijn stempelkaart willen aftekenen.
Dankbaar ben ik dat ze daar aan mee willen werken.
Gisterochtend was Brasserie Dunnik te Zwolle nog niet open. Bij het vergulde Ros aangekomen was het een gezellige drukte. Na een lekkere hap toog ik weer verder op de fiets. Ter hoogte van de Zwarte Dennen voelde ik de lucht uit mijn achterband weglopen. Dat werd dus band plakken. Het gaatje zat op een lastige plek.
Twee keer bleef de plakker niet zitten. Dat was balen.
Uiteraard kon ik natuurlijk iemand bellen met de vraag of iemand bereid was mij even op te halen. Het was Tweede Paasdag dus ik dacht : “Iedereen heeft vast vandaag zo zijn eigen plannen, daarbij als ik straks met fietsvakantie ben in Spanje en ik krijg panne zal ik het ook zelf moeten oplossen.”
Een mooie generale repetitie voor mij dus. Vanaf Lankhorst ben ik met de fiets aan de hand terug gewandeld naar Zwolle. Al wandelend langs de A28 viel het mij op hoe mega druk het was op de snelweg.
Echt ongelovelijk. Als dit vooruitgang is? Krijg steeds meer gevoel voor de mensen die de A12 soms blokkeren.
Toen ik Zwolle naderde heb ik de korste weg naar huis genomen. Alleen het vergulde Ros heeft mijn stempelkaart afgetekend. Hopelijk zien ze het bij Brasserie Dunnik het door de vingers dat ik niet meer heb laten afteken en krijg ik als nog mijn stempeltje. (-;
Dreamin Man 