Emilia (52) wil iedereen bedanken die haar heeft geholpen. ” Neil Young People On The Street.”

In de muziekwijk Holtenbroek zit Emilia regelmatig bij de Jumbo Holtenbroek op een stoeltje. Ze verkoopt daar de Herbergkrant. Regelmatig koop ik een krantje van haar. Vandaag had ze nog maar één krant. Die wilde ze niet meer verkopen. Mede daarom werd het tijd voor een gesprek met haar. Een nieuw verhaal.

Als ik haar vraag of ze mee wil werken aan een interview voor de Herbergkrant zegt ze: “Ja, dat is goed.”  We besluiten binnen bij bakkerij Gorka te gaan zitten. Terwijl ik een kop thee voor haar bestel en een kop koffie voor mijzelf, zie ik haar vragende blik. Ze begint in een taal tegen een medewerker van Gorka te praten die ik niet versta.

De medewerker van Gorka vertelt mij dat Emilia zich afvraagt wat de bedoeling is. Aan de medewerker leg ik uit dat ik een verhaal met een foto van haar wil maken voor de Herbergkrant. Dan gaan ze weer over in de taal die ik niet versta en zegt Emilia: “Dat is goed.” Als ik haar vraag in welke taal ze nu met elkaar spraken zegt ze: “Ik kom uit Bulgarije en ik spreek Bulgaars en een klein beetje Turks.”

We raken verder in gesprek. Soms is het door de taalbarrière een beetje zoeken of we elkaar wel goed verstaan. Daarom wil ik Google translate erbij pakken. Helaas op dat moment heb ik geen internetverbinding met mijn mobiele telefoon. We praten verder en Emilia zegt: “Als het heel koud is en heel hard regent dan ga ik geen krant verkopen. In de kou zitten is gewoon niet fijn.”

Het ijs lijkt gebroken en Emilia begint te praten. Ze vertelt dat haar moeder tachtig jaar is en dat ze vier kleinkinderen heeft. Het geld wat ze met het verkopen van de Herbergkrant verdient gebruikt ze voor een spaarplan.  Ze wijst op haar gebit en zegt: “Op dit moment ben ik aan het sparen voor een prothese. Dat wil ik door een tandarts in Bulgarije laten doen. De tandarts in Nederland begrijp ik niet goed.”

Als ik haar vraag wil je nog iets tegen de lezers zeggen? Zegt ze :  “Ja ”, ze neemt nog een slokje van haar thee en kijkt mij met een glimlach aan en zegt: “Iedereen die mij geholpen heeft wel ik heel hartelijk bedanken.”

Als ik verder vraag zegt Emilia: “Niet meer vragen. Nu is genoeg.” We spreken af dat ik haar op de hoogte hou of en wanneer zij in de Herbergkrant komt te staan. Ze knikt mij vriendelijk toe en zegt: “ Bedankt voor de thee.”